Autor: Wioletta Nowak
Tarczyca znajduje się nieco ponad krtanią z przody szyi. Ma niewielkie rozmiary, a kształtem przypomina motyla. Rozmiar tego gruczołu w żaden sposób nie oddaje funkcji jakie spełnia w naszym organizmie.
Tarczyca wydziela dwa hormony (trijodotyroninę i tyroksynę), które z pomocą krwi, która je transportuje powodują prawidłowy rozwój organizmu. Hormony regulują funkcje i funkcjonowanie większości tkanek organizmu, a także wpływają na metabolizm (przemiane materii) i termogenezę (wytwarzanie ciapła, dla utrzymania prawidłowej temperatury ciała). Kiedy tarczyca choruje to nie czujemy dyskomfortu, ani bólu w jej obrębie, ale wszelkie jej zaburzenia wpływają na funkcjonowanie całego organizmu, dlatego nie należy jej w żaden sposób lekceważyć. Najczęstszymi zaburzeniami tarczycy jest jej nadczynność i niedoczynność.
Czym jest niedoczynność tarczycy i jakie są jej objawy?
Niedoczynność tarczycy jest zaburzeniem, w którym gruczoł nie produkuje wystarczającej ilości hormonów do krwi w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Jest to najczęściej występujące zaburzenie. Dotyka zarówno kobiety jak i mężczyzn, jednak częściej odnotowuje się nowe zachorowania u kobiet. Zazwyczaj niedoczynność wzrasta z wiekiem (powyżej 60 roku życia), ale mimo wszystko może się także pojawiać u osób młodych i dzieci. Objawia się depresją, sennością, ciągłym zmęczeniem i uczuciem ciągłego zimna. Dodatkowo mogą wystąpić zaburzenia pamięci i przyrost masy ciała, a co się z tym wiąże zaparcia. Ponadto odnotowuje się zaburzenia miesiączkowania i niepłodność u kobiet. Niektórzy obserwują u siebie suchość wierzchniej części dłoni, a także tzw. brudne kolana lub łokcie. Są to ciemne plamy, które mogą pojawić się w tych okolicach u osób chorujących na niedoczynność hormonu tarczycy. W niedoczynności wole może być powiększone.
Sposoby leczenia
Leczenie polega na ciągłym przyjmowaniu brakujących w organizmie hormonów. Regularne przyjmowanie leków powoduje ustabilizowanie stężenia hormonów i powrót prawidłowego funkcjonowania organizmu. Osoby z ciężką niedoczynnością tarczycy początkowo mogą wymagać hospitalizacji. Większość pacjentów wymaga leczenia przez całe życie chociaż w niektórych przypadkach np. poporodowe zapalenie tarczycy, podostre zapalenie tarczycy i polekowa niedoczynność tarczycy może dojść do samoistnego wyzdrowienia.
NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz