ODCHUDZANIE u sportowców

Wielu sportowców uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe marzy o zmniejszeniu masy ciała z powodów zdrowotnych i wydolnościowych. Starsi sportowcy wytrzymałościowi mogli na przykład wcześniej uprawiać dyscypliny, w których optymalny skład i budowa ciała są inne od idealnych proporcji tkanki mięśniowej i tłuszczowej w pływaniu, kolarstwie, bieganiu albo triatlonie. W rezultacie wielu sportowców wytrzymałościowych w ramach przygotowań do rywalizacji chce wprowadzić znaczne zmiany w składzie i budowie ciała.

„Zgubienie” tkanki tłuszczowej rzeczywiście może przekładać się na lepsze wyniki.

Należy jednak do niego dążyć naukowo udowodnionymi metodami, stosując bezpieczne i korzystne dla zdrowia metody postępowania. Aby zrzucić tłuszcz i zmniejszyć masę ciała, należy wydatkować więcej kalorii, niż się spożywa, czyli osiągać ujemny bilans energetyczny.

Kombinacja właściwych strategii żywieniowych w połączeniu z treningiem na ogół daje większe szanse na sukces niż każde z tych podejść z osobna. Szybki spadek masy ciała może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, które zarazem prowadzą do znaczącego zmniejszenia wydolności. Cele zdrowego planu odchudzania obejmują:

 osiągnięcie umiarkowanego deficytu energetycznego;

 utrzymanie masy mięśniowej;

 stopniową redukcję tkanki tłuszczowej;

 przestrzeganie wysokiej jakości diety bogatej w witaminy, minerały i fitoskładniki;

 unikanie znaczącego zmniejszenia tempa metabolizmu spoczynkowego.

ZOBACZ WIĘCEJ: Dieta sportowców wytrzymałościowych. Odżywianie i suplementacja >>>

BUDOWANIE MASY MIĘŚNIOWEJ

Dieta sportowców wytrzymałościowych. Odżywianie i suplementacja ZOBACZ>>>

Rozwój mięśni jest wypadkową procesów syntezy i rozpadu białek mięśniowych. Do rozwoju

mięśni dochodzi wtedy, gdy przez pewien czas proces syntezy zachodzi szybciej niż rozkład.

Badania pokazują, że najważniejszym warunkiem sprzyjającym syntezie protein mięśniowych, czyli po prostu rozwojowi mięśni, jest właściwa zależność między ćwiczeniami (a zwłaszcza treningiem oporowym) a spożywanymi białkami. Zależność tę należy rozpatrywać na przestrzeni co najmniej 24 godzin, ale z upływem czasu każdy trening oporowy i zjadane po nim posiłki przyczyniają się do rozwoju mięśni. Skuteczność budowania masy mięśniowej (syntezy białek) jest uzależniona od kilku czynników, z których najważniejsze to:

 pora konsumpcji białek,

 ilość spożytych białek,

 rodzaj spożytych białek,

 rodzaj innych substancji odżywczych spożytych wraz z białkami.

Kilka strategii żywieniowych opracowanych z myślą o rozwoju tkanki mięśniowej skupia się nie tylko na codziennej diecie treningowej i wskazówkach dotyczących białek, ale też na spożywaniu określonych składników odżywczych w porach dopasowanych do treningów siłowych oraz na właściwych ilościach tych składników. Wszystko to ma na celu wsparcie Twoich starań w budowaniu masy mięśniowej. Najważniejsze czynniki sprzyjające rozwijaniu muskulatury to:

 dostarczanie wystarczającej ilości kalorii, aby organizm dysponował energią potrzebną

do budowy mięśni;

 spożywanie wystarczającej ilości węglowodanów, zaspokajającej potrzeby paliwowe treningu

oporowego oraz treningu w ramach wybranej dyscypliny wytrzymałościowej;

 dbanie o odpowiednią ilość białek w codziennej diecie;

 spożywanie płynów i węglowodanów podczas treningu.

WYMOGI ŻYWIENIOWE NA POTRZEBY BUDOWANIA MASY MIĘŚNIOWEJ

Kalorie i węglowodany

Oprócz ćwiczeń siłowych zapewne wykonujesz też zwykłe treningi poświęcone doskonaleniu wybranej dyscypliny sportu i możesz spalać znaczące ilości zgromadzonego w organizmie paliwa na potrzeby różnych sesji treningowych. Podczas treningu siłowego ważnymi źródłami energii są zapasy fosfokreatyny i glikogenu mięśniowego. W połączeniu z innymi składnikami planu treningowego ćwiczenia oporowe mogą dodatkowo wyczerpywać magazyny węglowodanowe organizmu. Choć w kontekście treningu siłowego zwykle myśli się o zwiększonym zapotrzebowaniu na białko, głównym celem powinno być dostarczanie organizmowi wystarczającej ilości energii do budowania tkanki mięśniowej.

Jedną z najważniejszych zasad żywieniowych sprzyjających skutecznemu budowaniu masy mięśniowej jest spożywanie wystarczającej liczby kalorii. Ze względu na zwiększone zapotrzebowanie energetyczne wynikające z budowania tkanek niedostarczenie do organizmu odpowiedniej porcji energii spowolni tempo rozwoju mięśni. Aby zyskać 0,5 kg masy mięśniowej w ciągu tygodnia, dziennie potrzeba 350 – 500 kcal więcej. Większe tempo budowy masy mięśniowej wymaga dostarczenia kolejnych kalorii. Po osiągnięciu oczekiwanej masy mięśniowej i siły, niezbędnych do efektywnego uprawiania wybranej dyscypliny sportu, odpowiedniej ilości energii wymaga też utrzymanie tych wzrostów. Pamiętaj, że wspomniane dodatkowe kalorie wykraczają ponad zapotrzebowanie kaloryczne związane z treningiem wytrzymałościowym oraz oporowym i regeneracją po tych wysiłkach. Kombinacja programu wytrzymałościowego oraz treningu siłowego może mieć znaczący wpływ na łączne potrzeby energetyczne.

Często uważa się, że dodatkowe kalorie spożywane w celu budowania mięśni powinny pochodzić z białek. (Konkretne wskazówki dotyczące spożycia białek zostały podane niżej).

Choć białka rzeczywiście są niezbędne do budowania tkanki mięśniowej, jest to tylko jeden ze składników wspomagających ten proces. Białka obecne w typowej diecie sportowca wytrzymałościowego powinny być wystarczające do zaspokojenia codziennych potrzeb wynikających z rozwoju masy mięśniowej. Nawet jeśli dodasz do planu dnia trening oporowy, zapotrzebowanie na proteiny wzrośnie tylko nieznacznie (jeśli w ogóle). Tak naprawdę większa część wspomnianej nadwyżki kalorii potrzebnej do rozwoju mięśni powinna pochodzić

z węglowodanów. Jeśli zaś chodzi o spożycie białek, to najważniejszym czynnikiem nie jest ich ilość, ale pora konsumpcji.

Wystarczy zapamiętać, że jeśli chodzi o dostarczanie energii do ćwiczeń, podstawowym paliwem są węglowodany, nawet w przypadku treningu polegającego na cyklicznym wysiłku o dużej intensywności. Trening siłowy czerpie energię głównie z glikogenu mięśniowego, a intensywna sesja treningowa może zużyć nawet do 30 procent jego zapasów. Jeśli taki rodzaj ćwiczeń połączy się z treningiem wytrzymałościowym, magazyny glikogenu

mięśniowego mogą w ciągu zaledwie jednego dnia (albo kilku) ulec znacznemu wyczerpaniu. Bez względu na tempo zużywania zapasów glikogenu należy koniecznie uzupełnić je po treningu — niezależnie, czy będą to ćwiczenia z ciężarami na siłowni, pływanie, kolarstwo, czy bieganie.

Białka

Choć duże ilości białek nie są konieczne, białka mimo wszystko pełnią ważną funkcję w procesach regeneracji i wzrostu włókien mięśniowych. Trening siłowy powoduje uszkodzenia włókien mięśniowych, które następnie odbudowują się większe i silniejsze, aby zapobiec kolejnym defektom. Białka są jednym z podstawowych budulców koniecznych, by ten proces regeneracji mógł zachodzić. Sportowcy, którzy trenują siłowo, mają większe zapotrzebowanie

na białka niż osoby prowadzące siedzący tryb życia, ale ilość białek spożywana

w diecie dostosowanej do treningu wytrzymałościowego zapewne już z naddatkiem wystarcza, by bilans proteinowy wyszedł na plus. Dodatni bilans proteinowy oznacza, że spożywasz wystarczającą ilość białek, aby zaspokoić potrzeby wszystkich procesów i funkcji wymagających obecności aminokwasów, w tym procesu syntezy nowej tkanki mięśniowej.

Jeśli spożywasz więcej białek, niż wynika to z wymogów treningu siłowego i wytrzymałościowego, te dodatkowe proteiny są traktowane jako paliwo (którego spalanie nie jest efektywne) albo po prostu zostają przetworzone na tkankę tłuszczową (czego zapewne wolałbyś uniknąć). Więcej nie oznacza więc lepiej, a spożywanie dwukrotnie większej ilości białek, niż jest to konieczne, nie sprawi, że Twoje mięśnie staną się dwukrotnie większe. Ponadto dzięki treningowi siłowemu zwiększa się efektywność wykorzystywania białek pokarmowych przez organizm.

Dobrą, zbilansowaną dietę, pokrywającą zapotrzebowanie na białka wynikające zarówno z treningu siłowego, jak i wytrzymałościowego, można bez trudu opracować na podstawie zwykłych produktów żywnościowych. Wystarczą wysokiej jakości źródła protein wymienione w rozdziale 2., takie jak chude czerwone mięso, drób, ryby, chude mleko i produkty mleczne oraz produkty sojowe. Protein dostarczają także niektóre produkty roślinne, wszystko to zaś

wlicza się do całkowitego spożycia białka. Tłuszcze w diecie powinny służyć do uzupełniania bilansu kalorycznego, tak jak to ma miejsce w przypadku zwykłej diety treningowej.

DOBIERANIE WŁAŚCIWYCH PÓR ODŻYWIANIA SIĘ

Po treningu siłowym organizm przystępuje do syntezy nowych białek mięśniowych i odbudowuje zapasy glikogenu mięśniowego. W kilku badaniach wykazano, że produkty spożywane przez sportowca w godzinach przed treningiem siłowym i po nim mogą mieć znaczący wpływ na efekty starań o zwiększenie masy mięśniowej. Spożycie właściwej ilości i rodzaju białek o odpowiednio dobranej porze względem pory treningu siłowego bardziej sprzyja budowaniu masy mięśniowej niż samo zwiększenie dziennej porcji protein. Do białkowych przekąsek regeneracyjnych warto dodać węglowodany, które także mogą wspomagać proces syntezy białek.

Białka — pora konsumpcji, ilość i rodzaj

Przedział czasowy, który sprzyja procesowi budowania mięśni, zaczyna się tuż przed rozpoczęciem treningu siłowego i może trwać nawet do 24 godzin po treningu. Najważniejszy fragment tego przedziału to 3 godziny po zakończeniu ćwiczeń. Regularny trening oporowy może skrócić czas podatności organizmu na białka z 24 do 16 godzin, co sprawia, że odpowiedni dobór pory posiłku białkowego po treningu staje się jeszcze ważniejszy. 

Z tego względu zaleca się spożycie białek przed treningiem oporowym i po jego zakończeniu, w miarę dostępu do odpowiednich produktów żywnościowych i suplementów oraz możliwości, jakie stwarza Twój harmonogram treningów. W ciągu godziny poprzedzającej trening siłowy postaraj się zjeść posiłek albo przekąskę zawierającą 15 – 20 g białek, pamiętając o wybieraniu wysokiej jakości źródeł protein, takich jak niskotłuszczowe produkty nabiałowe, białko serwatkowe oraz białka ze źródeł zwierzęcych, ponieważ niezbędne aminokwasy

zawarte w tych produktach są najskuteczniejszymi stymulatorami syntezy białek

mięśniowych. Niedawne badania potwierdziły, że więcej nie oznacza lepiej. W jednym z nich okazało się, że tempo procesu budowy mięśni w reakcji na bodźce białkowe systematycznie rosło, aż do porcji wynoszącej 20 g białek. Nie stwierdzono jednak żadnej różnicy po zwiększeniu tej porcji z 20 do 40 g.

Połącz dawkę protein z 35 – 50 g węglowodanów. Jeśli po treningu oporowym zamierzasz przystąpić do ćwiczeń wytrzymałościowych, zwiększ dawkę węglowodanów, aby zainicjować regenerację glikogenu mięśniowego. 

Podobnie po treningu siłowym: w przekąsce albo posiłku, który wtedy spożyjesz, uwzględnij węglowodany i białka, aby dalej wspomagać proces regeneracji i budowania mięśni.

W ciągu 1 – 2 godzin po treningu spożyj pewną ilość regeneracyjnych produktów żywnościowych i płynów. Węglowodany i białka zjedzone po treningu oporowym także powinny pobudzać syntezę glikogenu mięśniowego i białek. Po treningu oporowym, podobnie jak po zwykłych sesjach treningowych, można zdecydować się na węglowodany o wysokim indeksie glikemicznym. W przekąsce regeneracyjnej albo posiłku staraj się zawrzeć 15 – 20 g białek i 50 g lub więcej węglowodanów.

Rodzaj posiłku przed treningiem siłowym i po jego zakończeniu z konieczności często będzie podyktowany względami praktycznymi. Miej pod ręką przekąski do spożycia przed treningiem oporowym i po nim. Wybieraj wygodne rozwiązania, takie jak niskotłuszczowe napoje białkowe albo smoothie. Zabierz ze sobą na siłownię przysmaki białkowe, takie jak jogurt z owocami, kanapka z masłem orzechowym i miodem albo niskotłuszczowy ser i krakersy.

Dostępne w sklepach suplementy sportowe zawierające mieszaninę węglowodanów i białek  są wygodne i dostarczają składników odżywczych potrzebnych na godzinę przed rozpoczęciem treningu siłowego i godzinę po jego zakończeniu.

Podczas treningu oporowego

To, co zjesz podczas treningu oporowego, może sprzyjać regeneracji i jakości sesji treningowych. 

Choć głównym paliwem do ćwiczeń siłowych są adenozynotrójfosforan (ATP) i fosfokreatyna, to w zależności od intensywności i czasu trwania treningu organizm zużywa też pewną ilość glikogenu mięśniowego. W przerwach między seriami powtórzeń mięśnie będą regenerowały zasoby ATP za pośrednictwem przemian glikolitycznych. Ze względu na zawartość węglowodanów spożycie napoju sportowego pomoże w uzupełnieniu zapasów glikogenu mięśniowego i dostarczy energii na potrzeby treningu. Napoje tego rodzaju pomagają też w utrzymaniu właściwego poziomu nawodnienia. Oczywiście podczas treningu oporowego warto też napić się zwykłej wody. Jak w przypadku każdego treningu, tak i do tego rodzaju ćwiczeń należy przystąpić dobrze nawodnionym.

SUPLEMENTY BIAŁKOWE A TRENING SIŁOWY

Sportowcy, którzy poważnie traktują trening siłowy, często zastanawiają się, czy powinni przyjmować suplementy białkowe. Wybór dostępnych suplementów może przyprawiać o zawrót głowy — w sklepach jest zatrzęsienie produktów zawierających białka pochodzące z różnych źródeł. Produkty te rzeczywiście mogą wspierać budowę masy mięśniowej, ale co warto raz jeszcze podkreślić, najważniejsza jest pora ich spożycia. Białka w suplementach nie muszą być lepsze niż białka pokarmowe; niewątpliwie jednak suplementy są wygodne

i mogą ułatwić dostarczenie organizmowi protein w odpowiednim momencie, zwłaszcza jeśli ćwiczysz poza domem. Suplementy te można przyjmować z umiarkowaną ilością węglowodanów, zgodnie z podanymi wcześniej wskazówkami dotyczącymi jadłospisu na dzień obejmujący trening siłowy.

DIETA W TRENINGU SIŁOWYM

Strategie żywieniowe przyspieszające budowę masy mięśniowej i zwiększające siłę są złożone i wzajemnie ze sobą powiązane. Spożycie odpowiedniej liczby kalorii to najważniejszy warunek zapewnienia organizmowi energii do budowy mięśni w godzinach po tym, jak doszło do ich uszkodzenia i zmęczenia. Ważne jest też pokrycie zapotrzebowania na białka oraz czas ich konsumpcji, zwłaszcza przed treningiem i po nim. Trening siłowy, tak jak zwykłe ćwiczenia, które uprawiasz w ramach swojej dyscypliny, to paliwożerne zajęcie. Spożywanie

węglowodanów w połączeniu z białkami przed treningiem i po nim dostarcza energii do ćwiczeń i późniejszej regeneracji, zaś spożywanie węglowodanów w trakcie treningu również może dać zastrzyk energii do zmagań.

Aby w ciągu tygodnia zwiększyć masę mięśniową o 0,5 kg, przy założeniu, że realizujesz program treningu siłowego, dziennie będziesz potrzebował dodatkowo 350 – 500 kcal.

JAKĄ POSTAĆ SUPLEMENTÓW BIAŁKOWYCH POWINIENEŚ WYBRAĆ?

Które ze źródeł białka wykorzystywanych do produkcji suplementów proteinowych jest najlepsze?

Okazuje się, że źródeł wysokiej jakości białek jest kilka.

Serwatka to jeden ze składników mleka, który zostaje oddzielony podczas wyrobu serów i innych produktów nabiałowych. Jest to wysokiej jakości białko, zawierające wszystkie niezbędne aminokwasy i będące szczególnie bogatym źródłem aminokwasów rozgałęzionych (ang. branched-chain amino acid, BCAA). Aminokwasy te, a zwłaszcza leucyna, odgrywają bardzo ważną rolę w procesie budowy mięśni. Izolat białka serwatkowego jest najbardziej stężoną, pozbawioną laktozy formą tych protein (ich zawartość w produkcie wynosi ok. 90 procent). Białko  serwatkowe jest rozpuszczalne w wodzie, lekkostrawne i często nazywane „szybkim” białkiem, bo w krótkim czasie trafia do mięśni i jest jednym z najsilniejszych stymulatorów syntezy protein.

Kazeina, również znajdująca się w mleku, jest „wolno” trawionym białkiem. Pomaga ona w zapobieganiu rozpadowi białek mięśniowych, co przyczynia się do utrzymania muskulatury. Serwatka i kazeina łącznie świetnie zapobiegają procesom degradacji mięśni. Ponieważ synteza białek jest procesem dynamicznym, zaleca się regularne spożywanie mlecznych produktów białkowych w posiłkach i przekąskach. Kazeina jest skuteczniejsza w postaci wolno przyswajalnej, unikaj więc formy hydrolizowanej, która jest rozkładana szybciej.

Białko sojowe jest znakomitym źródłem protein — chodzi tu zwłaszcza o izolat białka sojowego, który składa się w 90 procentach z białka. Jest to wysokiej jakości, pozbawione laktozy źródło protein dla wegetarian. Koncentrat białka sojowego zawiera tylko 70 procent białka. Podobnie jak serwatka białko sojowe jest uznawane za „szybkie” i może przyspieszać budowę masy mięśniowej. Jak wynika z badań, w których białko sojowe porównano do białka pochodzącego z mleka, proteiny mleczne prowadzą do większego wzrostu masy mięśniowej. Niemniej białko sojowe także jest skutecznym sprzymierzeńcem w budowaniu muskulatury.  

Białko jaj to wysokiej jakości źródło łatwo przyswajalnych protein, bogate w aminokwasy rozgałęzione, zwłaszcza leucynę. Białko jaj jest przyswajane wolniej niż serwatka, ale szybciej niż kazeina. Sprzyja ono budowaniu masy mięśniowej i może być pozyskiwane z naturalnych źródeł — nazwa mówi sama za siebie (ponadto często jest ono używane do produkcji wysokobiałkowych batonów energetycznych). 

Białko jaj jest uznawane za standard do porównań z innymi białkami. Choć jaja nie zawsze są tak wygodnym źródłem protein jak suplementy, to wiele zależy od pory i lokalizacji treningu. 

Te dodatkowe kalorie powinny pochodzić głównie z węglowodanów oraz niewielkiej ilości białek. Oto garść wskazówek dotyczących pozyskiwania potrzebnych dodatkowych kalorii.

 Dodawaj nieco więcej produktów białkowych do kanapek i obiadów.

 Do produktów węglowodanowych, takich jak pieczywo, dodawaj dżemów i miodów.

 Wprowadź jeszcze jedną przekąskę do codziennego jadłospisu.

 Dodaj do jadłospisu jogurt owocowy, smoothie owocowe, niskotłuszczowe napoje typu

shake albo napój śniadaniowy instant.

 Wzbogać lunch o makaron albo sałatkę z ryżem.

 Rozważ spożywanie wysokokalorycznych shake’ów albo zamienników posiłków.

 Dodawaj mleka do owsianek i zup.

 Dodawaj do płatków śniadaniowych kiełki pszenicy, pestki słonecznika i suszone owoce.

 Wybieraj soki o większej kaloryczności, takie jak sok jabłkowy, żurawinowy, nektary

i soki wieloowocowe.

 Wybieraj wysokokaloryczne płatki śniadaniowe, takie jak musli, granola czy Grape-

Nuts®.

 Jedz kaloryczne, będące bogatym źródłem skrobi warzywa, takie jak groszek, kukurydza

i dynia.

Zobacz całość: 

Dieta sportowców wytrzymałościowych. Odżywianie i suplementacja>>>

Przyczyny zakwaszenia organizmu

Coraz częściej włączamy do diety produkty wysoko przetworzone, które zaburzają równowagę kwasowo-zasadową w kierunku coraz niższego (kwaśnego) pH i powodują dolegliwości zdrowotne. Konsumenci żywności sprowadzanej z Zachodu muszą zdać sobie sprawę z tego, że każdy przywieziony stamtąd kawałek pożywienia, który zjadamy, został potraktowany jakimś związkiem chemicznym pochodzącym z długiej listy: barwników, wybielaczy, środków konserwujących, zapachowych zakwaszających lub alkalizujących nawilżaczy, środków spulchniających, zagęszczających, konserwantów, defoliantów, słodzących itp. Produkty zbożowe, słodycze, sery i żywność przetworzona, która zawiera dużo soli, to przede wszystkim one zakwaszają nasz organizm. Gdy nie występują one w naszej diecie w nadmiarze, organizm sam poradzi sobie z nimi, korzystając z dostarczanego mu wapnia, sodu, potasu lub magnezu. Jeśli jednak w naszej diecie produktów kwasotwórczych jest za dużo, możemy doprowadzić do zakwaszenia organizmu (braku równowagi kwasowo-zasadowej). Do podstawowych przyczyn tego stanu zaliczamy:

     1)       Nadmiar spożywania białka zwierzęcego (mięsa, ryb, drobiu, jaj, mleka).

     2)       Niedostateczne spożycie warzyw i owoców.

     3)       Zbyt dużą ilość oczyszczonych węglowodanów (białej mąki i cukru) w pożywieniu.

     4)       Niewłaściwe łączenie białka (mięso, ryby, drób,jaja, mleko) ze skrobią (ziemniaki, białe pieczywo, makaron, ryż).

     5)       Konsumowanie dwóch rożnych pokarmów białkowych podczas jednego posiłku.

6)       Spożywanie produktów o wysokim stopniu przetworzenia (np. parówki, gotowe sosy do makaronów, sosy serowe, niektóre słodycze, wafle ryżowe, wszelkiego rodzaju płatki, chrupki do mleka, chipsy)

     7)       Spożywanie używek (kawa, mocna herbata, alkohol, palenie papierosów).

     8)       Stres, szybkie tempo życia.

     9)       Zaparcia,

     10)   Brak ruchu lub zbyt intensywna aktywność fizyczna.

     11)   Picie zbyt malej ilości wody

 ZOBACZ CAŁOŚĆ: Jak dbać o swoje zdrowie Bogusław Śnieżek>>>

Zakwaszenie organizmu

Istota zakwaszenia

   

 Na podstawie: Jak dbać o swoje zdrowie Bogusław Śnieżek ZOBACZ>>>

     Tętnice doprowadzają składniki odżywcze i tlen do tkanek (przestrzeni międzykomórkowej).W organizmie pojawiają się kwaśne pozostałości przemiany materii, które zanieczyszczają płyn międzykomórkowy. W środowisku kwaśnym czerwone komórki twardnieją. Mają wtedy trudności w przechodzeniu przez cienkie naczynia włosowate, którymi są również dostarczane składniki odżywcze i usuwane nieczystości. Środowisko kwaśne zagęszcza krew i jest to jedną z przyczyn wysokiego ciśnienia krwi. W przypadku nagromadzenia się kwaśnych pozostałości przy którymś z narządów, krążenie krwi ulega miejscowemu zaburzeniu, a w ślad za tym upośledzone zostaje dostarczanie niezbędnych tam substancji. Narząd nie jest w pełni zdolny do wykonywania swych funkcji i zaczynają się rozwijać choroby.

     W zależności od miejsca gromadzenia się pozostałości kwaśnych pojawiają się objawy rożnych chorób. Jednak przyczyna jest zawsze taka sama: organizm jest zbytnio zakwaszony. W przypadku nagromadzenia się zanieczyszczeń kwaśnych w trzustce zakłóca się wytwarzanie insuliny i może rozwinąć się cukrzyca.

     W przypadku nadmiaru soli kwasu moczowego rozwija się zapalenie stawów, dna moczanowa. Natomiast w przypadku niedostatku substancji alkalicznych organizm zużywa minerały znajdujące się w tkankach i narządach (przede wszystkim wapń z kości, co prowadzi do osteoporozy). Są to choroby podeszłego wieku.

     Każda choroba, począwszy od przeziębienia, a kończąc na nowotworze, rozpoczyna się po przekroczeniu odpowiedniego limitu zatrucia, powyżej którego organizm nie może już sobie poradzić z nagromadzeniem twardych kwaśnych pozostałości (m.in. cholesterolu, kryształów kwasu moczowego, kwasu tłuszczowego, kamieni nerkowych) i nie posiada możliwości przeciwdziałania wolnym rodnikom .

     Twarde pozostałości są „przechowywane” w różnych miejscach ciała najczęściej w warstwie tłuszczowej (w przypadku mężczyzn- na talii, a w przypadku kobiet- na biodrach, udach i piersiach), gdzie skutki zakwaszenia są najmniej dotkliwe dla organizmu. Akumulacja tych pozostałości jest procesem starzenia się. Usuwanie zgromadzonych zanieczyszczeń z organizmu to nie tylko oddalenie starości, ale również odbudowa funkcji ciała. To odmładzanie ciała na poziomie molekularnym. Tak więc tajemnica dobrego zdrowia i długowieczności tkwi w zdolności organizmu do neutralizacji i pozbywania się kwaśnych zanieczyszczeń. Podsumowując te rozważania, można stwierdzić, że komórka nie jest w stanie pobierać składników odżywczych, tlenu, wody poprzez zanieczyszczony płyn międzykomórkowy Dochodzi do zakwaszenia organizmu (braku równowagi kwasowo-zasadowej), z którym organizm sobie nie radzi. Odkładanie się tych trucizn w organizmie powoduje poważne zmiany w metabolizmie i upośledza układ odpornościowy. Główne przyczyny to zła dieta, niewłaściwa woda czy nadmiar stresów (napięć emocjonalnych i nerwowych), brak aktywności fizycznej, zanieczyszczenie środowiska i promieniowanie.

 ZOBACZ WIĘCEJ: Jak dbać o swoje zdrowie Bogusław Śnieżek ZOBACZ>>>

Czego nie jeść przy glikemii

Produkty, które należy wyeliminować ewentualnie ograniczyć, dbając o ich odpowiednie przygotowanie i jedząc je łącznie z innymi zalecanymi składnikami diety przy wahaniach glikemii

 Z: Jedz pysznie z niskimindeksem glikemicznym  MagdalenaMakarowska>>>

 Produkty o bardzo WYSOKIM indeksie glikemicznym (powyżej 54):

  Warzywa: gotowane, w formie purée, pieczone i smażone ziemniaki, kukurydza i groszek z puszki, gotowane buraki, marchewki, bób, dynie.

  Owoce: bardzo dojrzałe banany i jabłka, przejrzałe gruszki,

melony, arbuzy, winogrona, owoce z puszki (brzoskwinie, ananasy), owoce suszone (daktyle, morele, rodzynki), owoce kandyzowane oraz wszelkie przetwory owocowe (soki, dżemy, musy, konfitury, syrop klonowy).

  Produkty zbożowe: wszystkie produkty i wypieki zawierające białą mąkę pszenną, komercyjne wypieki cukiernicze, białe pieczywo, makarony pszenne, pierogi, naleśniki, kluski itp., ziarna tzw. dmuchane, preparowane, ryż biały, jęczmień, amarantus, proso, płatki kukurydziane, drobne kasze typu manna, kuskus, kleiki, proso (kasza jaglana), polenta, oraz mąka kukurydziana, ziemniaczana, ryżowa, musli z dodatkiem cukru, fruktozy, słodu i syropu glukozowo-fruktozowego, suchary.

  Produkty wysoko przetworzone: wędliny sklepowe oraz wyroby mięsne z konserwantami i glutaminianem sodu (parówki, pasztety, kabanosy);

chipsy, hamburgery, frytki, tradycyjna pizza, lazania, bułki słodkie, keczup i musztarda z cukrem, kremy czekoladowe, słodycze z cukrem białym i brązowym, sztuczne słodziki, słodkie napoje gazowane, wody smakowe, herbaty mrożone, napoje z aspartamem, pieczywo ryżowe, melasa, sucharki, batony czekoladowe, piwo, produkty instant, żywność typu light, słodzone płatki do mleka.

 Nabiał to dość kontrowersyjny składnik diety dla wszystkich dorosłych, nie tylko borykających się z problemami cukrzycowymi.

Osobiście uważam, że jeśli spożywamy nabiał, powinien on być tylko dodatkiem, a nie bazą diety. Dalej przeczytasz o nim więcej.

 Przede wszystkim powinieneś sprawdzić, jak Twój organizm reaguje na jedzenie nabiału; wiele osób twierdzi, że jest dla nich insulinogenny, że puchną od niego palce i nogi. Wielu ma problem z jego trawieniem;

powoduje wzdęcia, zaparcia i zgagi. Ja odradzam też nadmiar nabiału ze względu na jego pochodzenie. Dzisiejsze krowy są faszerowane steroidami, hormonami i antybiotykami, a to wszystko trafia potem do mleka.

 W przypadku wahań glikemii na pewno trzeba wykluczyć z diety tłuste mleko krowie, mleko słodzone cukrem i słodem lub słodzikami oraz produkty nabiałowe, czyli serki, jogurty, mleka smakowe. Powinno się zminimalizować spożycie białych twarogów i serków ziarnistych oraz homogenizowanych.

 Tak jak wcześniej wspomniałam, można sporadycznie używać wymienionych produktów, ale tylko w odpowiednim towarzystwie, po prawidłowym przygotowaniu i w małych ilościach. To ważne dlatego, że burak czy marchewka są bardzo wartościowymi warzywami i szkoda byłoby pozbyć się ich z diety całkowicie, dlatego warto uzbroić się w wiedzę, jak sobie z nimi radzić.

Zobacz całość: Jedz pysznie z niskimindeksem glikemicznym  MagdalenaMakarowska>>>