Postaci leków ziołowych
ZOBACZ CAŁOŚĆ: Wielka encyklopedia roślin leczniczych. Występowanie, zawartość, działanie i zastosowanie 1726 roślin TUTAJ>>>
Napar to postać stosowana najczęściej i najłatwiejsza do przygotowania w warunkach domowych. Sporządza się go w ten sposób, iż określoną ilość ziół zalewamy wrzącą wodą, przykrywamy i czekamy przez około 15-20 minut, aż naciągną, później zaś przecedzamy i możemy używać.
Odwar powstaje w wyniku gotowania ziół pod przykryciem w czasie od 2 do 4 minut od zawrzenia; w wyniku gotowania przedostają się z surowca zielarskiego te substancje, które na skutek parzenia przedostać by się nie mogły.
Wywar tym tylko się różni od odwaru, iż od momentu zawrzenia, do końca przygotowania go, musi minąć od 5 do 10 (rzadko dłużej) minut.
Macerat to również rodzaj wodnego wyciągu, tyle, że przygotowany zgoła inaczej; nie gotuje się ziół, a zalewa je chłodną (o temperaturze pokojowej) przegotowaną wodą i pozostawia na okres od 6 do 12 godzin, później przecedza i zużytkowuje.
Nalewka to wyciąg alkoholowy, a powstaje w wyniku zalania ziół spirytusem, wódką, a czasem też (bardzo rzadko) wytrawnym winem gronowym; nalewkę przygotowuje się w szczelnie zamkniętym naczyniu przez określony czas, podczas którego substancje aktywne przechodzą do alkoholu.
Syrop można przygotowywać na trzy sposoby: w wyniku odparowania bardzo mocno osłodzonego wywaru; przez gotowanie świeżych i silnie rozdrobnionych części roślin leczniczych w syropie złożonym z wody i cukru (musi ich być wagowo 1:1); bądź wreszcie w wyniku zasypania cukrem krystalicznym świeżego surowca zielarskiego (dokładnie tak samo, jak czyni się to z owocami) i po „puszczeniu” soku, zlaniu go do oddzielnych naczyń (sok powstaje przez
wyciśnięcie go ze świeżego surowca zielarskiego, którym mogą być nie tylko
bogate w wodę owoce, ale również i inne części roślin).
Oprócz wymienionych
postaci leków ziołowych, są również i inne, które tylko wymienię, z tej racji,
iż w warunkach domowych przygotowuje się je niezmiernie rzadko, albo prawie
wcale. Są nimi: proszki, powidła, plastry, maści, mazidła i inne.
Wreszcie na koniec
kilka uwag na temat przeprowadzania samej kuracji ziołowej:
zioła używane do
przyrządzania lekarstw muszą być dobrze znane, musi się mieć absolutną pewność,
że mamy to zioło, którym zamierzamy się leczyć,
zioła zawsze muszą
być świeże (za takie na ogół uważa się te, które od chwili zbioru i ususzenia
nie były przechowywane dłużej niż jeden rok, od owej reguły są nieliczne
wyjątki, nad którymi nie ma potrzeby dłużej się rozwodzić), zioła muszą być
pozbawione zanieczyszczeń, wszelkich obcych domieszek, posiadać swoistą barwę i
zapach, nie mogą być spleśniałe,
napary, maceraty
zachowują swą wartość przez 8 do 10 godzin od chwili przyrządzenia,
wywary i odwary
zaś około doby,
przeprowadzając
kurację ziołową musimy bezwzględnie ściśle przestrzegać zalecanego dawkowania,
leczenie
określonym ziołem, czy też określoną mieszanką ziołową nie może trwać dłużej
niż trzy miesiące, ponieważ po upływie tego okresu organizm na ogół
przyzwyczaja się do leku, a zatem ów ostatni przestaje wywierać oczekiwany
skutek,
najlepiej po około
2-tygodniowej kuracji ziołowej zrobić 4-5-dniową przerwę, aby organizm nieco
„odzwyczaić” od leku, a później - jeśli nadal będzie zachodzić taka potrzeba -
kontynuować kurację,
naparów, odwarów, maceratów i nalewek nie powinno się
słodzić, można odstąpić od tej zasady w przypadku podawania specyfiku dzieciom,
ale również korzystniej będzie użyć miodu pszczelego zamiast cukru,
napary, odwary i
wywary zawsze należy pić ciepłe, pić je wolno, małymi łykami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz