FUNKCJONOWANIE NARZĄDU WZROKU
Narząd wzroku ma bardzo złożoną i delikatną budowę. Składa się
on z gałek ocznych wraz z mięśniami umożliwiającymi ich ruchy oraz
nerwów wzrokowych, łączących je z odpowiednią partią komórek
nerwowych, zlokalizowaną w płacie potylicznym kory mózgowej,
zwaną ośrodkiem wzrokowym. Zakończenia nerwów wzrokowych
znajdujące się w siatkówce na dnie oka stanowią receptory wzrokowe.
Są to tzw. czopki i pręciki, czyli wyspecjalizowane komórki
światłoczułe, reagujące na bodźce wzrokowe, którymi są fale
elektromagnetyczne, czyli światło. Oko ma w przybliżeniu kształt kuli
o średnicy 24 mm, wypełnionej w większości bezpostaciową substancją
(ciałkiem szklistym), znajdującej się pod ciśnieniem pozwalającym na
utrzymanie jego kształtu.1
1.2 WADY WZROKU
Tak jak każdy inny narząd organizmu, również narząd wzroku i
jego czynności mogą ulec uszkodzeniu na skutek działania różnych
czynników.
1.3 DZIECKO NIEWIDOME I SŁABOWIDZĄCE
Zmysł wzroku stanowi dla dziecka główne źródło wiedzy o
otaczającym go świecie. Dzięki obserwowaniu najbliższych mały
człowiek poznaje gesty, mimikę, sposoby wyrażania uczuć, zachowanie
dorosłych. Ma to olbrzymie znaczenie dla jego przystosowania się do
życia w rodzinie i społeczeństwie. Dziecko niewidome lub
słabowidzące jest pozbawione możliwości obserwacji. Jego poznawanie
otoczenia jest uzależnione od stopnia wykorzystania pozostałych
zmysłów. „Jak wiadomo, – pisze J. Sowa – niedostępne jest dla
niewidomego poznanie barwy, perspektywy, poznanie przedmiotów w
ruchu i ich zmienność sprawia znaczne kłopoty. Istotne dlatego jest
działanie kompensujące przez poznanie dotykowe, słuchowe, a przede
wszystkim werbalne.”2 Dziecko niewidome musi wszystkiego dotknąć,
dosięgnąć, przypomnieć sobie nazwę przedmiotu na podstawie jego
kształtu, zapachu. Nie może przecież kierować się danymi płynącymi
ze wzroku, jak kolor, perspektywa, oddalenie w przestrzeni, ruch,
kształt poznawany wzrokowo.
1.4 SKUTKI USZKODZENIA ANALIZATORA WZROKU
Termin „osoba niepełnosprawna” jest przez wiele osób
wyrażeniem interpretowanym niejednoznacznie. Powszechnie
określenie to odnoszone jest do każdej osoby (dziecka, osoby dojrzewającej lub dorosłej), która nie jest w pełni sprawna. Rozumiejąc
tak zagadnienie niepełnosprawności, trzeba byłoby zakwalifikować do
osób niepełnosprawnych, także osoby w podeszłym wieku i niemowlęta
– ze względu na ich nieumiejętność mówienia, czy poruszania się.
1.5 POTRZEBY ROZWOJOWE DZIECI Z USZKODZONYM
WZROKIEM
Tyflos po grecku znaczy ślepy – niewidomy. Słowo to ma dziś
szeroki zakres znaczeniowy: niewidomy, który nigdy nie widział,
ociemniały, który pamięta świat widziany przed utratą wzroku,
inwalida wzroku dysponujący bardzo różnie ograniczoną zdolnością
odbierania i interpretowania wrażeń wzrokowych, osoba stopniowo
tracąca wzrok, lub zszokowana nagłą utratą zdolności widzenia, osoba,
która dzięki działaniom medycznym uzyskała ograniczoną zdolność
widzenia, ale jeszcze nie potrafi z niej korzystać i funkcjonuje
bezwzrokowo. Nie istnieje więc kategoria „niewidomy”, a tyflologia
nie jest nauką o takiej kategorii. Jest zbiorem wiadomości z wielu
dziedzin jak psychologia, medycyna, pedagogika, socjologia, technika,
zbiorem wiadomości, które mogą być przydatne osobom niewidomym,
lub tym, które mają do czynienia z niewidomymi.
ZOBACZ CAŁOŚĆ:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz